17 de maio. Día das letras Galegas. Das pobres letras galegas. Queixanse libreiros da nosa terra da pouca aceptación dos libros escritos na nosa lingua ou os traducidos a ela e recordan tempos cando se regalaban libros e rosas por estas datas (a, non, estes eran os do statut, perdón polo erro). E digo eu, será que un libro de 90 páxinas que custa 29 euros e que, por riba, non vale para nada (como o 90% da literatura en galego, perdon quero dicir da literatura traducida ó galego) non ten aceptación entre os galegos, pero tampouco o ten entre os de fóra. Amais, de un tempo a esta parte, e aproveitando o tirón de escritores galegos de certa sona, aparecen unha constelación de pseudoescritores en lingua galega que pouco fan polas letras e menos pola lingua. Son os que eu denomino Xeración do 99 (1999). O mellor tamén deberíamos de ter en conta que somos só 3 millóns de personas falantes e outro millón mais por fóra, e, só o mellor, nin a metade empregamos a lingua a cotío, canto mais para leer. Esta é a herencia do noso pais, unha lingua a perderse, eso sí, temos o rapaz este da Mesa pola Normalización da Lingua a todas horas na tele dicindo que fai e que acontece. E digo eu, ¿non habería que empezar a mirar para os Cataláns e cara o seu modelo lingüistico? Deica o ano.